Świerzb – jest to choroba skóry uznawana za najczęściej spotykaną chorobę skóry. Klimat tropikalny i subtropikalny sprzyja rozpowszechnieniu się choroby. Osoby, które cierpią na słabą odporność lub małe dzieci w przypadku świerzbu są najbardziej narażeni. Warto też wspomnieć, że świerzb jest chorobą zakaźną, wywołaną na całym świecie, przez ludzkiego pasożyta Sarcoptesscabie.
Świerzb Norweski – rzadsza odmiana świerzb’a, jednakże jego cięższa odmiana. Osoby, które są w największej grupie ryzyka, to osoby cierpiące na niedorozwój umysłowy, fizycznych oraz osoby z niską odpornością lub jej upośledzeniem. Charakterystycznymi objawami dla tego typu odmiany są zmiany na skórze w postaci zrogowaciałych strupów wraz z łuskami zlokalizowanymi na owłosionej głowie, łokciach, twarzy, kolanach, rękach oraz stopach. Podczas choroby nie zawsze występuje wysypka ani silny świąd. Ważnym aspektem jest fakt, że ta odmiana niesie za sobą duże ryzyko zaraźliwości. Aby zarazić drugą osobę wystarczy zwykły podstawowy kontakt, taki jak podanie ręki lub poprzez ciuchy chorego.
Świerzbowiec zwierzęcy – będący u kotów, krów, psów czy też gołębi. Jest niewielki, z możliwością osiągnięcia około 0,4 milimetra długości. Tego typu pasożyty zdarzają się bardzo rzadko, ponieważ są mało zakaźne dla człowieka. Zrażenie zwierzęcym pasożytem jest utrudnione ze względu, iż świerzbowce odzwierzęce nie mają możliwość długo przeżyć na człowieku, ze względu na trudność jaką jest dla niego odbycie cyklu życiowego człowieka.
Objawy
Proces powstania choroby w organizmie zaczyna się od zapłodnionej samicy, która drąży w naskórku, dochodząc aż do korytarzy, w których składa swoje jaja – które giną po kilku tygodniach. Larwy wylęgają się po 50 godzinach, które później po około 2-3 tygodniach staja się dorosłymi świerzbowcami. Cały ten proces wpływa na objawy, czyli u potencjalnego chorego objawy wystąpią po około 3 tygodniach, od momentu zarażenia.
Do podstawowych i najczęstszych objawów zalicza się swędzenie, które względem ciepła czy dotyku nasila się. Skórę pokrywa wysypka w postaci grudkowo-pęcherzykowej, która często zostaje mylona przez pacjentów jako reakcja alergiczna/uczuleniowa. Do miejsc na których najczęściej występuję reakcja na skórze, zaliczamy:
- Pośladki
- Okolice płciowe u mężczyzn
- Okolice pępka
- Boczne powierzanie palców rąk
- Zgięcia i fałdy skóry
- Brodawki sutkowe u kobiet
- Brzuch
Względem wieku, świerzb znajduje się na różnych miejscach ciała. U dzieci najczęściej dochodzi do wysypki w takich miejscach jak dłonie, stopy, głowa. szyja. U dzieci może dojść również do znacznego nasilenia choroby, ze względy na zmiany pęcherzykowe, krostkowe.
Warto pamiętać, że wzmożone drapanie roznosi chorobę, ze względu na to że chory który drapie powoduje naruszenie ciągłości swojej skóry i stwarza doskonałe warunki do rozwoju choroby oraz innych zakażeń, infekcji.
Osoby dla których nigdy nie było istotne dbanie o siebie względem higieny osobistej lub osoby z problemami zachodzącymi na skórze borykają się z większym narażeniem na zachorowanie.
Leczenie
Leczenie świerzb’a w każdej kategorii wiekowej jest leczone w sposób wierzchni, czyli dzięki zastosowaniu płynów, kremów, szamponów, maści. Głównym zaleceniem przez lekarza może być zastosowanie leków (w różnej postaci z wymienionych wcześniej) tuż po kąpieli. Kąpiel musi trwać więcej niż 10 minut, ponieważ powoduje to lepsze przenikanie przez naskórek pacjenta.
Nakładanie danego preparatu, powinno odbywać się regularnie, poprzez rozprowadzenie na całym ciele, lecz z pominięciem głowy (tylko u osób dorosłych). Szczególną uwagę i precyzje rozprowadzania preparatu, powinniśmy zwrócić w okolicy fałd, okolicach płciowych oraz między palcami. Jako najczęściej wybierany preparat zalicza się permytrycyne, który wynosi stężenie 5 procent, wybierany jest ze względu na skuteczność w zastosowaniu oraz bezpieczeństwo pacjentów. Dla dzieci oraz kobiet w ciąży najczęściej stosuje się maść siarkową, której stężenie wynosi 6-10 procent.
Po zastosowaniu odpowiedniej terapii, potencjalny chory powinien przestać zarażać po około 1-2 dni. Ważną zasadą w prawidłowym leczeniu jest decyzja o leczeniu wszystkich osób bliskich, tak by nierozprzestrzeniać dalej choroby.
Dobrą wiadomością dla wszystkich jest fakt, że świerzb jest zaliczany do chorób, którą jest wyleczalna i to w bardzo prosty sposób, lecz jej bagatelizowanie może przynieść okropne skutki zdrowotne, co ważne świerzb nie odjedzie od pacjenta, bez leczenia.
Powikłania
Powikłania nie występują przy świerzbie zbyt często, wyniknąć mogą ze względu na zbagatelizowanie choroby lub zbyt późne leczenie. Wyróżnione zostały powikłania takie jak:
- Reakcje alergiczne
- Podrażnienia po stosowaniu danego leku
- Zmiany guzkowe u dzieci
- Utrzymujący się świąd skóry
Przyczyny
Niestety świerzbem zarażamy, przez dotyk z osobą chorą lub ciuchy czy meble które należą do chorego. Do częstych przyczyn zarażeń w młodym wieku jest droga zakażeń poprzez kontakt seksualny, co ważne żadna metoda ochrony w formie antykoncepcji nie jest w stanie zapobiec zarażeniu.
Poza skórą człowieka świerzbowce żyją około 48 godzin do 72 godzin. Co za tym idzie? Możliwość zarażenia się świerzbem drogą pośrednią, czyli prościej mówiąc w momencie, gdy korzystamy z rzeczy, które wcześniej dotykał chory.
Zapobiegania
Niestety sama choroba niesie za sobą duże ryzyko zarażenia się poprzez najprostszy kontakt z chorym lub jego rzeczami, mimo wszystko można starać się zapobiegać, dobrymi sposobami by zapobiec mogą okazać się:
- Dbanie o higienę osobistą
- Częste zmienianie pościeli, ręczników, dywaników łazienkowych itp.
- Częste mycie dłoni lub dezynfekcja ich
- Dokładne odkurzanie dywanów, tapicerek oraz ich mycie lub przeprowadzanie dezynfekcji
- Używanie klapek w prysznicach publicznych
