Włośnica – przyczyny, objawy, leczenie

Włośnica – rozwój choroby

W momencie, gdy dojdzie do zakażenia, sok żołądkowy rozpuszcza otoczkę, co skutkuje tym, że oswobodzona larwa włośnia zaczyna przedostawać się do jelita cienkiego, po czym wnika również do kosmyków błony śluzowej. Larwy wskutek takiej ingerencji przenikają też do układy krwionośnego lub chłonnego. Cały proces kończy się rozpowszechnieniem larw po całym organizmie, ze względu na to jaki prąd wytwarza płynąca krew. Do najczęstszych miejsc w których larwy zostają zaliczamy:

• Mięśnie przepony
• Mięśnie grzbietu
• Obręb jamy ustnej np. język
• Mięśnie międzyżebrowe

Na przestrzeni lat i rozwoju medycyny, zostały wyróżnione dwa typy cyklu rozwojowego włośnia:

• Postacie larwalne – nowe, dopiero co naradzone larwy, które wędrują
• Postacie dorosłe – męska lub żeńska postać, które charakteryzują się wielkością nie dłuższa niż 5 mm.

Aby larwa w organizmie człowieka osiągnęła dojrzałość, potrzebuje na to około 3 dni. Taki okres pozwala larwie rozmnażać się. Dopiero po około 5 dniach samice zaczynają się przyczepiać do przewodu pokarmowego, po czym zaczynają rodzić kolejne. Młode larwy od razu przedostają się do naczyń chłonnych co umożliwia im wędrówkę po całym organizmie – czyli rozpowszechnianie choroby po organizmie, doprowadzając daną osobę do coraz gorszego stanu.

Specyfiką larw jest możliwość przedostania się w dowolne miejsce. Udowodniono, że larwa może dostać się do dowolnego nadrządu, co skutkuje zapalaniem a jako końcowy efekt uznaje się martwice.

Objawy włośnicy

Wylęganie się larw trwa około od jednego tygodnia do 60 dni, lecz konkretna długość nie jest możliwa do określenia ze względu na ilość czynników, które wpływają na wylęganie się larw. Głównymi czynnikami wpływającymi na czas jest fakt jaką ilość zarażonego mięsa dana osoba zjadła lub ile znajdowało się w mięsie włośni. Przejęto, iż im krótszy czas był jako proces wylęgania się larw, tym trudniejsza w przejściu całkowitym może okazać się choroba.

Objawy u osób, które spożyły mięso z pasożytem, mogą nastąpić już następnego dnia jako problem z układem pokarmowym. W ciężkich przypadkach chory może mieć problemy z połykaniem oraz problem z mimiką twarzy, poprzez porażenie nerwów twarzowych. Wyróżnia się również dwie fazy okresu zarażenia:

Pierwsza faza:

• Nudności
• Wymioty
• Gorączka

Druga faza:

• Bóle głowy
• Bóle mięśni
• Dreszcze
• Majaczenie
• Obrzęk powiek i twarz
• Zaburzenia żołądkowo – jelitowe
• Wykwity skóry

Trzecia faza – na tym etapie larwy osiedlają się w mięśniach. Na skutego osiedlenia się larw chory może odczuć liczne i silne dolegliwości jako bóle mięśni.

Objawy włośnicy ustępują po upływie około ośmiu tygodni.

Rozpoznanie włośnicy

Najważniejszą kwestią jest niebagatelizowanie choroby. Po udaniu się do lekarza należy ze szczegółami opowiedzieć o objawach i dolegliwościach, które w ostatnim czasie występują. Ważna jest w tym przypadku informacja dla lekarza od kiedy dane objawy i dolegliwości występują oraz w tym okresie dieta, z której w danym momencie korzystaliśmy (pamiętajmy, że dieta nazywana jest również zwykłym żywieniem, którym prowadzimy i nie przynosi on żadnych skutków ubocznych). Jeżeli po dokładnym wywiedzenie pacjenta z lekarzem objawy wskazują na włośnice zalecane jest wykonanie kilku poszczególnych badań:

• Badanie serologiczne – to test ELISA, który wykrywa przeciwciała skierowane przeciw antygenom włośnia.
• Badanie krwi – w wynikach sprawdzana jest zawartość enzymów mięśniowych i granulocytów kwasochłonnych, które w dużych ilościach mogą wskazywać na włośnice.
• Badanie histopatologiczne mięśnia – inaczej zwana biopsją mięśnia, zaleceniem do wykonania badania jest upłyniecie około 10 dni od zarażenia, ponieważ lary muszą dotrzeć na miejsce a potrzebują na to około 10 dni.
• Alergiczne badanie skórne

Leczenie włośnicy

Na przestrzeni lat uznawane są tylko dwie metody leczenia włośnicy, które są najlepszymi oraz najbezpieczniejszymi opcjami.

• Leczenie objawowe – głownie leczy się w tym przypadku bóle, w formie łagodzenia ich.
• Leczenie przyczynowe – w tym przypadku pacjentowi choremu podawane są preparat przeciwpasożytnicze np. mebendazol (Vermox), pyrantal, albendazol. Leczenie lekami trwa około dziesięć dni, najważniejsza jest jak najszybsza reakcja chorego by udać się do lekarza i rozpocząć leczenie przyczynowe.

Leczenie powinno odbyć się w szpitalu przy udziale specjalistów. Po ukończeniu leczenia należy się nie przemęczać, a zwłaszcza uważać na mięśnie.

Powikłania, które mogą wystąpić są idealnym argumentem by nie lekceważyć choroby. Do najczęstszych powikłań zaliczamy:

• Niedowłady
• Porażenia
• Zaburzenia widzenia
• Zapalenie mięśnia sercowego
• Zapalenie mózgu
• Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
• Niewydolność serca
• Zapalenie płuc
• Zatorowość płuc
• Zapalenie opłucnej
• Poronienie lub poród przedwczesny
• Zaburzenia na tle psychicznym
• Zaburzenia rytmu serca

Jak zapobiegać chorobie jaką jest włośnica?

• Poprawne przygotowywanie mięsa
• Unikanie spożywania mięsa, które jest nie dosmażone lub niedogotowane
• Kupno mięsa ze sprawdzonych źródeł
• Kupno mięsa tylko zbadanego
• Likwidacja tuszek mięsnych