Autyzm należy do trudnych zaburzeń w szybkim zdiagnozowania na tle neurologicznym.
Ta przypadłość powiązana jest z nieprawidłowym rozwojem mózgu, którego pierwsze objawy są trudne do prawidłowego rozpoznania i właściwego zdiagnozowania.
Bardzo charakterystycznym objawami choroby to późna nauka mowy, problem z kontaktem werbalnym i niewerbalnym z innymi ludźmi, zamknięcie się w sobie, zbyt intensywne odczuwanie świata zewnętrznego-reakcja na dźwięk czy światło.
Różne rodzaje chorób autystycznych:
ICD-10 (ang. International Classification of Diseases) Światowa Organizacja Zdrowia, o której już była mowa we wcześniejszym artykule, w 1994 opracowała obowiązującą do dzisiaj klasyfikację chorób, w której wyróżnia się symptomy Autyzmu i choroby z podobnymi symptomami, w różnych odsłonach:
- Autyzm dziecięcy,
- Autyzm atypowy,
- Zespół Retta,
- Dziecięce Zaburzenia Dezintegracyjne,
- Autyzm wysoko funkcjonujący(HFA– High-Functioning Autism)
- Zespół Aspergera,
- Zaburzenia semantyczno-pragmatyczne,
Autyzm dziecięcy.
Autyzm dziecięcy jest całościowym zaburzeniem rozwojowym, którego symptomy wyszczególnia się nieprawidłowy lub zaburzony rozwój dziecka przed 3 rokiem życia.
To w tym momencie można zauważyć inne zachowania dziecka w stosunku do swoich rówieśników, nadwrażliwość na różnego rodzaju bodźce, takie jak dźwięk, kolor, światła. Ograniczona komunikacji, problemy z nauką mówienia, ograniczone zachowania powielające się, fobie, problemy ze snem i odżywianiem, napady agresji.
Trudna jest szybka reakcja na podane objawy, związku z powszechnym uznaniem, że „dziecko ma czas i jeszcze z tego wyrośnie”. Bardzo ważna jest szybka reakcja rodziców oraz pediatry prowadzącego dziecko, na któreś z powyższy zachowań.
Zaobserwowane niepokojące sygnały:
– w ciągu 6-9 pierwszych miesięcy życia – niechęcią lub odbioru świata w inny sposób jego rówieśnicy, nie bawi się, sprawia wrażenie wyizolowanego, ma mechaniczne powtarzające się zachowania, skłonność do agresji.
– nie później niż 3 miesiące po wystąpieniu braku chęci interakcji z innymi dziećmi, brakiem kontaktu wzrokowego, powolnym lub brakiem nauki mowy.
– najpóźniej między 6-12 miesiącem można zauważyć problemy z komunikacją werbalną, brakiem kontaktu wzrokowego, czy brakiem odpowiednich reakcji na otoczenie, powtarzalność ruchowa, problem ze zrobieniem czy nauką czegoś nowego, nadpobudliwość czy przejaw obojętność.
Autyzm atypowy:
Główna różnica między autyzmem atypowym a dziecięcym to wiek, w którym się pojawiają pierwsze objawy. Można zaobserwować prawidłowy rozwój tych osób do trzeciego roku życia i dopiero po tym czasie zauważyć odchylenia, które występują w autyzmie dziecięcym.
Autyzm atypowy występuje u osób z już istniejącymi głębokimi upośledzeniami oraz osobami borykającymi się z problemem rozwoju mowy.
Przyczyny
Autyzm nie jest chorobą, która występuje przez złe wychowanie rodziców czy nieporadność w małym dzieckiem jest to przypadłość neurologiczna, która nie ma żadnego powiązania z otoczeniem czy wczesnym wychowywaniem dzieci.
Główne przyczyny występowania tego schorzenia są w dalszym ciągu nieznane, natomiast jest wiele czynników, które mają na jego powstawanie wpływ:
– Mutacje genowe występujące RNA, mają wpływ. Te same, które odpowiadają za schizofrenię, chorobę dwubiegunową, według najnowszych badań neurgenetyków z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles.
– Poziom serotoniny, która potocznie nazywana jest hormonem szczęścia. Jest to hormon wydzielanymi na podwzgórzu mózgu, odpowiada za wysyłanie informacji pomiędzy komórkami w mózgu, stanowi neuroprzekaźnik wytwarzany w układzie nerwowym, w płytkach krwi i bonie śluzowej jelita.
– Stosowanie kwasu walproinowy, czy antydepresantów podczas ciąży może również zwiększać ryzyko występowania autyzmu.
– Niedotlenienie płodu, może powodować problemy z mową czy osobowością.
Dolegliwości współistniejące przy autyzmie:
– zaburzenia wzrokowe,
– bezsenność,
– zaburzenia odżywiania,
– drażliwość jelita,
– problemy z żołądkiem,
– nadpobudliwość psychoruchowa,
– problem z koncentracją,
– padaczka,
– ataki agresji,
– zaburzenia lękowe,
– tiki,
Leczenie
Leczenie tej, trudnej do zdiagnozowania przypadłości nie jest do końca opracowane, natomiast istnieje wiele metod terapii, które pomagają w samorozwoju osobom dotkniętym schorzeniami autystycznymi.
Nie można tej przypadłości niestety wyleczyć, ale można pomóc chorym pomóc w większym stopniu dostosować się do otaczającej rzeczywistości.
- Istnieje szereg terapii dedykowanych osobom z autyzmem:
Terapia czaszkowo-krzyżowa (cranio-sacralna) – polega na pracy nad rytmem przepływu z opony twardej mózgowej płynów do każdej komórki ciała. - Program TEACCH – Najbardziej skuteczny program dla dzieci z autyzmem, gdzie nauczyciel tłumaczy chorym zasady zewnętrznego świata w sposób zrozumiały dla nich. Głównym celem tego programu jest doprowadzenie dzieci do uczestnictwa w otaczającym ich środowisku, pomoc w adaptacji.
- Metoda Dennisona(brain gym) – Ma na celu likwidację blokad emocjonalnych czy intelektualnych, budowanych przez autystów w ich wewnętrznych światach.
- Metoda Aktywności Knillów – To prosty program, podzielony na pięć programów. Każdy z nich odpowiada za ćwiczenia poszczególnej partii ciała w rytm muzyki.
- Kynoterapia – Jedna z wielu rodzajów rehabilitacji z udziałem wyszkolonego psa.
- Trening umiejętności społecznych Goldsteina – Terapia grupowa mająca na celu rozpoznanie i reagowanie na zachowania społeczne poprzez interakcję z innymi uczestnikami.
- Terapia psychomotoryczna według Procusi Block- Celem terapii psychomotorycznej jest budowa lub aktywizacja sieci neuronalnych, które odpowiadają za mózgowe procesy integracyjne u dzieci w wieku niemowlęcym i przedszkolny.
2 Kwietnia jest Dniem Światowej Świadomości Autyzmu.