Zapłodnienie in vitro

Zapłodnienie in vitro – co to jest?

Zapłodnienie in vitro to rodzaj technologii wspomagającego rozrodu. Polega na pobieraniu komórek jajowych z jajników kobiety i zapładnianiu ich nasieniem. Zapłodnione jajo staje się zarodkiem. Zarodek można następnie zamrozić lub przenieść do macicy kobiety, gdzie rozwinie się ciąża i dziecko.

W zależności od sytuacji zapłodnienie in vitro może korzystać z:

• jajeczka i nasienia przyszłych rodziców;
• komórki jajowe i nasienia innego dawcy;
• jeden “składnik” od przyszłego rodzica inny od dawcy;
• oddanych zarodków, które zostaną wszczepione do macicy.

Można również skorzystać z surogatki, czyli zarodek może zostać wszczepiony innej kobiecie, jeśli istnieje obawa, że kobieta ciąży nie donosi.

Jak zabieg in vitro jest skuteczny?

Wskaźnik sukcesu jest różny i zależy od szeregu czynników. Tak samo jest w przypadku ciąży naturalnej. Mimo że jest wszystko w porządku, nie zawsze udaje się szybko zajść w upragnioną ciążę.

Według badań wskaźnik urodzeń żywych u kobiet poniżej wieku 35 lat wynosi około 40-45%. Im kobieta starsza tym szansa na powodzenie jest mniejsza i gdy kobieta jest w wieku powyżej 40 lat szansa na sukces to już 20 %. W związku z tym jeśli długo staracie się o dziecko i nic nie wychodzi, warto jak najwcześniej pomyśleć o zapłodnieniu in vitro, aby szanse jeszcze bardziej nie spadły.

Zapłodnienie in vitro – wskazania

Metoda ta pomaga osobom z niepłodnością, które chcą mieć dziecko. Jednak należy liczyć się z tym, że jest to czasem długa droga i niestety droga. Istnieje kilka systemów refundacji, ale zależy to również od miasta. Metoda ta należy do metod inwazyjnych, dlatego pary z reguły na początku skupiają się na leczeniu farmakologicznym.

Problemy, które mogą być wskazaniem na decyzję o in vitro to na przykład:

• zmniejszona płodność kobiet powyżej 40 roku życia;
• mała aktywność jajników;
• zablokowane, uszkodzone, usunięte jajowody;
• endometrioza;
• mięśniaki macicy;
• niepłodność męska – mała ruchliwość plemników lub ich mała liczba, nieprawidłowości w ich budowie;
• niewyjaśniona niepłodność – momo wielu prób nie udaje się.

Zapłodnienie in vitro może być również zalecane przez lekarza, jeśli istnieje duże ryzyko przeniesienia na dziecko choroby dziedzicznej. Laboratorium medyczne może przetestować zarodki pod kątem anomalii genetycznych. Jeśli wszystko jest w porządku, lekarz wszczepia zarodek.

Przygotowanie do zapłodnienia in vitro

Przed rozpoczęciem zapłodnienia kobieta najpierw przechodzi test rezerwy jajnikowej. Obejmuje to pobranie próbki krwi i zbadanie jej poziomu hormonu folikulotropowego (FSH). Wyniki tego testu dostarczą lekarzowi informacji o wielkości i jakości komórek jajowych.

Badanie również obejmuje macicę, badając ją za pomocą USG dopochwowego.  Testy to pokażą stan macicy i pomogą lekarzowi na ustalenie odpowiedniego sposobu implantacji zarodków.

Mężczyźni będą musieli przejść badanie nasienia. Obejmuje to pobranie próbki nasienia, którą laboratorium przeanalizuje pod kątem liczby, wielkości i kształtu plemników. Jeśli plemniki są słabe lub uszkodzone, może być konieczna procedura zwana intracytoplazmatycznym wstrzyknięciem plemnika (ICSI). Podczas ICSI lekarz wstrzykuje plemniki bezpośrednio do komórki jajowej. Zabieg ten może być częścią zapłodnienia in vitro.

Wybór zapłodnienia in vitro to bardzo osobista decyzja. Pod uwagę należy wziąć kilka czynników. Na przykład:

Co zrobić z “nadprogramowymi’ zarodkami?

Lekarz z reguły wszczepi kilka zarodków, ponieważ nie wszystkie się “przyjmują”, czyli zagnieżdżają. Jest to także większe ryzyko ciąży mnogiej. Większość lekarzy wszczepia dwa zarodki. Jeżeli powstanie więcej dobrych zarodków, możesz je zamrozić, aby wykorzystać je w przyszłości.

Co myślisz o możliwości urodzenia bliźniaków, trojaczków lub ciąży mnogiej wyższego rzędu?

Musisz pomyśleć co w przypadku ciąży mnogiej. Choć po problemach z zajściem w ciążę, może ci się wydawać, że możesz mieć więcej dzieci niż jedno, warto o tym pomyśleć. Przeanalizujcie swoje warunki mieszkaniowe, finansowe i inne. Czy ktoś będzie mógł ci pomóc w opieką nad większą gromadką?

Zapłodnienie in vitro – przebieg, etapy

Zapłodnienie in vitro obejmuje pięć etapów:

• stymulacja
• pobieranie jajeczek
• zapłodnienie
• wzrost zarodka
• transfer

Stymulacja

Kobiety produkują jedno jajeczko podczas każdego cyklu miesiączkowego. Jednak zapłodnienie in vitro wymaga “posiadania” wielu jajeczek. Zwiększa to również szansę na rozwinięcie żywotnego zarodka. Kobieta dostanie leki hormonalne, które zwiększa produkcję jajeczek w cyklu. W tym czasie będzie regularnie badana za pomocą USG, badania krwi, aby monitorować produkcję jajeczek.

Pobieranie jajeczek

Pobieranie jaj jest znane jako aspiracja. To zabieg chirurgiczny wykonywany w znieczuleniu. Twój lekarz użyje różdżki ultradźwiękowej, aby przeprowadzić igłę przez pochwę, do jajnika i do pęcherzyka zawierającego jajo. Igła wysysa jaja i płyn z każdego pęcherzyka.

Zapłodnienie

Partner będzie teraz musiał pobrać próbkę nasienia. Nasienie jest mieszane z jajami kobiety na szalce Petriego. Jeśli to nie wytworzy zarodków, lekarz może zdecydować o zastosowaniu ICSI.

Wzrost zarodka

Twój lekarz będzie monitorował zapłodnione jaja, aby upewnić się, że się dzielą i rozwijają. W tym czasie zarodki mogą zostać poddane testom genetycznym, aby sprawdzić, czy nie wystąpiły mutacje, które są odpowiedzialne za choroby.

Transfer

Kiedy zarodki są wystarczająco duże, można je wszczepić. Zwykle ma to miejsce od trzech do pięciu dni po zapłodnieniu. Implantacja polega na włożeniu cienkiej rurki (cewnik) do pochwy, poza szyjkę macicy i do macicy. Następnie lekarz wypuszcza zarodek do macicy.

Ciąża występuje, gdy zarodek wszczepia się w ścianę macicy. Może to zająć od 6 do 10 dni. Badanie krwi określi, czy jesteś w ciąży.