Anginą nazywamy ostre zapalenie gardła i migdałków. Choroba pojawia się najczęściej w sezonie od późnej jesieni do wczesnej wiosny. Angina jest dobrze rokującą chorobą. Ustępuje samoistnie nawet bez użycia środków farmakologicznych. Sumienność w terapii, w postaci przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami, pozwala na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz skrócenie czasu trwania choroby.
Przyczyny anginy i objawy
Angina jest chorobą zakaźną, pojawia się na skutek kontaktu z zainfekowanym. Bezpośrednie przyczyny zapalenia są niejednorodne, co prowadzi do wprowadzenia klasyfikacji opartej na podstawie czynnika wywołującego problem. Anginę dzielimy na:
- Anginę paciorkowcową
- Anginę wywołaną przez inne bakterie
- Anginę wirusową
Objawy zapalenia zależą od czynnika etiologicznego
Angina paciorkowcowa: Najczęstsza angina wśród dzieci. Wywołana przez bakterie – paciorkowce grupy A Streptococcus pyogenes. Objawy choroby obejmują: silny ból gardła (szczególnie podczas przełykania), ból brzucha, nudności, wymioty, wysoka gorączka (powyżej 38 stopni Celsiusa), „malinowy” język (szczególnie w sytuacji kiedy zakażenie paciorkowcem przybiera formę szkarlatyny). Objawami często występującymi w anginie paciorkowcowej jest obecność wysięku na obrzękniętych migdałkach oraz powiększenie przednich szyjnych węzłów chłonnych.
Za rozpoznaniem anginy paciorkowcowej wskazuje wiek chorego – od 5 do 15 roku życia. Kaszel jest ujemnym czynnikiem prognostycznym, obecność kaszlu sugeruje inną przyczynę objawów niż angina paciorkowcowa.
Angina wirusowa: Ostre zapalenie gardła i migdałków wśród dorosłych najczęściej spowodowane jest infekcją wirusową. Objawy anginy wirusowej są zazwyczaj mniej intensywne niż przy zakażeniu paciorkowcami. Może wystąpić kaszel i chrypka.
Inne anginy: angina może być wywołana przez infekcję innymi bakteriami niż paciorkowiec. Podejrzenie bardziej „egzotycznej” formy jest szczególnie zasadne przy nawracającej, słabo reagującej na leczenie anginy. Szczególną postacią jest angina Plauta i Vincenta. Jest to zakażenie krętkami wywołujące jednostronne owrzodzenie migdałka, a zatem jednostronny, dotkliwy ból gardła.
Leczenie anginy
Ustalenie czynnika etiologicznego choroby jest niezbędne w celu ustalenia odpowiedniego leczenia. Terapię można podzielić na leczenie objawowe oraz antybiotykoterapię.
Leczenie objawowe: zalecane w każdym przypadku rozpoznania anginy, jedyne zalecane leczenie w przypadku anginy wirusowej.
- Odpoczynek oraz przyjmowanie wystarczającej objętości płynów
- Stosowanie leków przeciwgorączkowych oraz przeciwbólowych. Najczęściej stosowane są leki powszechnie dostępne bez recepty. Uwaga! Należy uważać na dawkowanie, szczególnie wśród dzieci. Wiele leków przeciwbólowych nie nadaje się do podania dzieciom.
- Preparaty miejscowo znieczulające, do ssania.
Antybiotykoterapia: leczenie przy pomocy antybiotyków skuteczne jest jedynie w przypadku zakażenia bakteryjnego. Pewne rozpoznanie infekcji bakteryjnej jest bardzo często niemożliwe jedynie na podstawie objawów. Niezbędne bywa przeprowadzenie dodatkowych testów takich jak wymaz z gardła i migdałków lub wykonanie „szybkiego” testu na obecność antygenu paciorkowca.
Najczęściej podawanym antybiotykiem jest penicylina fenoksymetylowa (Ospen). Wysoka skuteczność tego antybiotyku, z relatywnie starej grupy leków, jest spowodowana całkowitym brakiem oporności na penicylinę przez paciorkowce wywołujące anginę.
Innymi podawanymi antybiotykami w anginie paciorkowcowej są cefalosporyny I generacji (np. cefadroksyl, cefazolina, cefaleksyna) oraz jako antybiotyk stosowany w przypadku reakcji uczuleniowej na penicyliny – antybiotyk z grupy makrolidów (np. azytromycyna, klarytromycyna, erytromycyna)
Dobranie adekwatnego leczenia wymaga konsultacji z lekarzem.
Piśmiennictwo:
Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika.
Jeżeli masz objawy anginy, pamiętaj o możliwości umówienia się na konsultację lekarską online, nie wychodząc z domu.
