0 +
Telekonsultacji Lekarskich
0 +
Telekonsultacji dziennie
0 minut
Średni czas oczekiwania
0 %
Zadowolonych z wizyty Pacjentów

Toksoplazmoza: ciąża a Koty

Toksoplazmoza (Toxoplasma gondii) jest pierwotniakiem wywołującym toksoplazmozę. Toksoplazmoza jest chorobą oportunistyczną, oznacza to, że uaktywnia się w przypadku osłabienia odporności. Choroba niemal zawsze przebiega bezobjawowo, pod warunkiem prawidłowo funkcjonującego układu odpornościowego. Na toksoplazmę należy jednak uważać, a zatem należy podjąć środki zapobiegające zarażeniu, w czasie planowania oraz podczas ciąży.

Toksoplazmoza: bakterie pod mikroskopem

Toksoplazmoza: Koty, dzieci i pasożyty

Zwierzęta domowe są niezastąpionym źródłem alergenów. Uważa się, że obecność kotów i psów w domu, dzięki dostarczaniu w relatywnie kontrolowany sposób odpowiedniej puli alergenów, chroni dzieci przed alergiami. Obecność kotów sprawia jednak, że w przypadku planowania ciąży należy podjąć kroki zapobiegające przeniesieniu toksoplazmy na matkę.

Toksoplazmoza (Toksoplasma gondii) jest pasożytem, pierwotniakiem, którego ostatecznym żywicielem jest kot. Rozmnażanie płciowe pasożyta zachodzi w nabłonku jelita kota, zakaźne formy pasożyta wydostają się do środowiska wraz z kałem zwierzęcia. Zakażeniu ulec może wiele ssaków, w tym ludzie. Formy pasożyta u żywicieli pośrednich, w tym człowieka, są ograniczone w tzw. cystach znajdujących się wewnątrz tkanek, także w mięśniach. Cysty ulegają zanikowi lub zdegenerowaniu dzięki naturalnym mechanizmom obronnym organizmu. Zazwyczaj niegroźne pasożyty mogą wywołać groźną toksoplazmozę wrodzoną, jeżeli przedostaną się z krwią matki przez łożysko.

Toksoplazma płodu może spowodować bardzo poważne konsekwencje w tym: poronienie oraz wodogłowie, zapalenie siatkówki i uszkodzenia mózgu u dziecka.

Toksoplazma u osób z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym najczęściej przebiega jedynie z objawami grypopodobnymi lub podobnie jak mononukleoza – z powiększeniem węzłów chłonnych.

Toksoplazmoza: Kiedy dziecko jest zagrożone?

Aby doszło do groźnej inwazji pierwotniaka:

Kontakt kobiety w ciąży z zakaźną formą pasożyta musi być pierwszym kontaktem w życiu kobiety. Kontakt wtórny, u osoby immunokompetentnej, najczęściej nie jest groźny. Wytworzone przy pierwotnym kontakcie przeciwciała zazwyczaj skutecznie chronią przed infekcją.

Musi dojść do przeniesienia pasożyta przez łożysko. Infekcja matki nie jest równoznaczna z infekcją płodu. W przypadku toksoplazmy czym później dochodzi do kontaktu z patogenem tym większe ryzyko zakażenia płodu ale tym mniejsze skutki choroby.

Jak się chronić, jak się leczyć?

Ochrona przed toksoplazmą wymaga przestrzegania następujących zasad higieny i żywienia:
  • Unikanie spożywania surowego, niedogotowanego mięsa oraz surowego mleka. Pośredni żywiciele pasożyta stanowią potencjalne źródło zakażenia matki oraz płodu.
  • Dokładne mycie warzyw i owoców, stosowanie rękawic ochronnych do prac ogrodniczych. Unikanie kontaktu z pasożytem wymaga unikania jedzenia pokarmów, które miały potencjalny kontakt z kałem kota. Praca przy ziemi również wymaga ograniczenia ryzyka potencjalnego kontaktu.
  • Codzienne sprzątanie kociej kuwety (najlepiej nie przez osobę w ciąży) oraz mycie rąk po kontakcie z kotem.

Powyższe zalecenia są szczególnie istotne dla kobiet w ciąży, u których nie wykryto przeciwciał przeciw toksoplazmie (ok. 50% kobiet w Polsce).

Ochrona kobiet w ciąży polega również na wykonaniu serologicznych badań kontrolnych przed planowaną ciążą. Dzięki określeniu profilu przeciwciał możliwe jest wykluczenie świeżego zakażenia toksoplazmą. W przypadku braku przeciwciał wskazane jest monitorowanie, przy pomocy badań serologicznych, czy nie doszło do zakażenia.

W przypadku wykrycia zakażenia u kobiety w ciąży, niezbędne jest wdrożenie leczenia. Leczenie musi odbywać się w specjalistycznym ośrodku, opera się na podawaniu leków pierwotniakobójczych i ścisłemu monitorowaniu ciąży.

Przed planowaną ciążą należy skontaktować się z lekarzem i wykonać badania kontrolne, również pod kątem toksoplazmozy.

Piśmiennictwo:

Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika.

Antoni Deryło, et al., Parazytologia i akroentomologia medyczna

Udostępnij ten artykuł

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Musisz zaakceptować by korzystać z serwisu